آبشار نیاگارا
(Niagara Falls)
آبشار(های) نیاگارا یکی از دیدنی های طبیعی سفر به آمریکا و کانادا به شمار می رود. اگر می خواهید به لهجه بهتری اسم آن را ببرید تا در آن سوی آب ها کمتر به ضایع بودن لهجه متهم شوید آن را به شکل نایاگرا فالز یا حتی نایگرا فالز بخوانید. آبشار نیاگارا در واقع مجموعه ای از آبشارهاست که در دو موقعیت جدا از هم شکل گرفته است، چون رودخانه ای که قبل از آبشار واقع است یکدفعه هوس انشعاب فرموده اند. همین انشعاب، جزیره ای را برای توریست ها فراهم آورده که در آن بنشینند و گذر عمر را نظاره کنند (Goat Island). حالا چرا اسمش را گذاشته اند بز؟ عاقلان دانند. آن شعبه از رودخانه که از جنوب این جزیره را دور می زند Canadian Falls را درست می کند و همان است که احتمالاً عکس های بیشتری از آن چاپ شده و باز همان است که یک نیمدایره ای است از ریزش آب. شعبه دیگر American Falls نام دارد که خط ریزش آب صاف است و به همین جهت سرعت آب بیشتر است و بیشتر می توان به آن نزدیک شد و عظمتش را حس کرد.
نکته مهمی که در مورد این آبشارها باید دانست موقعیت جغرافیایی آنهاست. دانستن این نکته مخصوصاً برای دارندگان شریف و بسیار محترم پاسپورت ایرانی با ویزاهای نیم بند توصیه می شود. آبشار نیاگارا در مرز میان امریکا و کانادا قرار دارد. اگر سری به نقشه بزنید متوجه می شوید که دو دریاچه بزرگ با نامهای Lake Erie و Lake Ontario در شمال امریکا و جنوب کانادا قرار دارند که در حقیقت مرز میان دو کشور از میان این دو دریاچه می گذرد. اگر کمی بیشتر نقشه را زوم کنید می بینید که این دو دریاچه با رودخانه ای به نام Niagara (که البته فکر نکنید در حد جوی آب، بلکه به عرض یک دریاچه در حد خودش) به هم وصل می شود که باز هم خط مرزی از وسط این جوی رد می شود. در اثر اختلاف سطح میان این دو دریاچه جریان آب این رودخانه از سمت Erie به سمت Ontario جریان خروشانی دارد و همین اختلاف سطح در این مجموعه آبشارها هر چه می توانسته مایه گذاشته که توریست ها را جلب کند. اگرچه دریاچه های Erie در سمت غرب و Ontario در سمت شرق مرز مشترک هستند ولی این رودخانه خروشان خیلی پیچ و واپیچ است و در محل آبشارها تقریبا جریان آن از جنوب به شمال است. آن چه که من توصیف می کنم از سمت امریکاست توصیفات بیشتر از سمت کانادا در این مقوله نمی گنجد!
در دو سمت امریکا و کانادا، چسبیده به آبشارها دو شهرک وجود دارد که هردو از بد حادثه نامشان نیاگارا ست. از سمت امریکا که به سمت کانادا نگاه می کنید ساختمانها و خیابانهای آن طرف را می توانید ملاحظه کنید. شهری که در سمت کاناداست آبادتر و پرجنب و جوش تر به نظر می رسد و این احتمالاً بخاطر اینست که توریستهای بیشتری از آن طرف دیدن می کنند. هتل ها و مراکز تفریحی و شهر بازی های زیادی دیده می شود ولی اگر به سمت امریکا نگاه کنی شهرک ساکت تری را می بینید. بعضی ها به اشتباه تصور می کنند که شهر سمت کانادا همان تورنتو است در حالیکه تورنتو نزدیک 120 کیلومتر با این محل فاصله دارد!
حالا چرا دانستن این قضیه مفید است: دیدن این آبشارها از سمت امریکا تفاوت هایی با دیدن آن از سمت کانادا دارد و بالطبع اگر شما مجوز ورود به یکی از این کشورهای بسیار غربی را نداشته باشید نه تنها نمی توانید از عرض رودخانه رد شوید بلکه ممکن است آنچه می بینید با آنچه قبلا فکر می کردید فرق بکند. از سمت امریکا شما تا حد دلخواه به آبشار نزدیک می شوید و تا دلتان خواست می توانید خیس شوید ولی منظره ای که می بینید از کنار آبشار است. اما کسی که از سمت کانادا به آبشار نگاه می کند آن را از روبرو می بیند که خوب منظره زیباتری است ولی نمی تواند به آن نزدیک شود. یکی حق الیقین است و یکی عین الیقین!
البته برای اینکه دل امریکایی ها کمی نشکند یک سکو درست کرده اند (Observation Deck) که از سمت امریکا توریست ها می توانند تا نزدیک وسط رودخانه روی این سکو قدم بزنند و آبشارها را از زاویه ای بازتر نگاه کنند و تا دلشان خواست از همدیگر عکس بگیرند. یک اشکالی که این Deck دارد مخصوصا در فصل سرما، باد است. بادی که انگار می خواهد شما را بردارد و به آبشار بکوبد، پس توصیه ی اکید می شود که کلاه مبارک را رها نفرمایید.
ولی اگر واقعاً قصد عبور از مرز را دارید پلی بسیار زیبا کمی شمال تر از آبشار قرار دارد که شما را به کعبه آمالتان می رساند. بعضی اوقات از سمت امریکا به کانادا گیت کنترل فعال نیست البته اگر ویزای Single Entry امریکا را دارید و از این گیت بی کنترل رد شدید آن وقت باید بدانید که نمی توانید برگردید چون گیت اونوری بسیار فعال بنظر می رسد! (نه در غربت دلم شاد و نه رویی در وطن دارم!)
غیر از اینکه لب سکو یا روی نیمکت بنشینید و آبشار را نظاره کنید، راههای دیگر پرخطرتری هم برای دیدن آبشار وجود دارد! دیدن آن از روی قایق وقتی که قایق صاف می رود وسط نیمدایره Canadian Falls و همه را خیس خالی می کند یک راه است ولی اگر خطر آن ارضایتان نکرد می توانید صاف از بالای American Falls شیرجه بزنید پایین تا هم شما و هم بازماندگانتان خاطره ابدی از آبشار نیاگارا داشته باشند! در نزدیک Observation Deck محل بلیط قایق وجود دارد. اسم قایق یا شاید اسم شرکت قایقرانی اش Maid of the Mist است. اینکه گفتم قایق نه اینکه مثلاً ملت دوتا دوتا سوار پدالو شوند! شاید هفتاد هشتاد نفر را سوار یک قایق بزرگ می کنند با لباس نایلونی که اگرهم خواستند خیس شوند اشکال شرعی پیش نیاید. انتظار اسپری شدید آب و باد شدید را داشته باشید البته اگر کسی حال و حوصله خیس شدن را نداشت می تواند در داخل کابین قایق بنشیند و دنیا را همانطور که می خواهد ببیند. به هرحال اگر قایق را انتخاب می کنید حتماً ساعت کاری و فصل کاری را چک کنید. برای این کار می توانید به نشانی www.maidofthemist.com مراجعه کنید. بچه ها را هم می توانید ببرید. فکر خیس شدن دوربینتان باشید. بعد از قایق سواری می توانید در نزدیکی همان محل بلیط، از یک فروشگاه که یادگاری های سفر قایقی تان را می فروشد خرید کنید. ممکن است قایقی که در سمت امریکا سوار شده اید هم در سمت امریکا و هم در سمت کانادا بایستد و مسافر سوار و پیاده بکند (و بالعکس) و مراقب باشید اشتباهی پیاده نشوید که همان دردسر قبلی پیش خواهد آمد! البته خودشان چون حوصله دردسر نداشتند لباسهای نایلونی با دو رنگ متفاوت برای مسافران هر دو سمت پیش بینی کرده اند.
اگر می خواهید باز هم خیس شوید یک راه دیگر هم هست! در نزدیکی American Falls یک جایی هست به نام Cave of the winds . این عبارتست از تونل هایی که توی کوه کنده اند و شما را سطح زمین به وسط آبشارها می برد. جایی که از آن سر در می آورید در سمت امریکا وسط American Falls آنجایی است که آب روی صخره ها فرومی ریزد. این یک Guided Tour است که با پس از تهیه بلیط و پوشیدن لباسهای نایلونی رنگ و وارنگ شما را و ده بیست نفر دیگر را به دست چند تا آدم خیلی خیلی وارد می سپرند تا اول سوار یک آسانسور بزرگ شوید و بعد از داخل تونل رد شوید و یکهو از وسط آبشار سر در بیاورید. منظره بسیار زیباست و بردن بچه ها هم هیچ خطری ندارد. اسپری آب و باد را باید انتظار داشته باشید و به توصیه های همان آدم های وارد هم گوش کنید. وقتی که بعد از حدود نیم ساعت برگشتید بالا، یک نگاهی به آن پایین، همانجایی که بودید بیاندازید. همینجوری.
یک راه دیگر هم هست که آبشار را ببینید و اصلاً هم خیس نشوید: هیلکوپتر و بالن و بلیطی که نمیدانم چند است!
اما منظره و عکاسی. بهترین شرایط در روز، از سمت امریکا، یک صبح آفتابی است. موقعیت خورشید در صبح باعث می شود که رنگین کمان های زیادی را در اثر اسپری آب ببینید. برای این کار در فاصله میان دو آبشار به سمت American Falls یک منظره رؤیایی را به شما نشان می دهد.
البته غروب هم منظره خودش را دارد. آفتاب در پشت ساختمان های طرف کانادا غروب می کند و اشعه آن از پشت همان برجها منظره زیبایی است. اما شب، دنیای دیگری است و تمام آبشار ها را از زیر با نورهای رنگی تزئین کرده اند. عکس های زیبایی را می توانید از سمت امریکا حوالی غروب آفتاب بگیرید که نورپردازی آبشارها و غروب آسمان هر دو دیده شوند. البته اگر در محلی غیر از شهر نیاگارا ساکن هستید و وسیله شخصی ندارید باید قبل از شب به فکر برگشت باشید.
کل مسیر تماشای آبشارها را می شود به راحتی پیاده طی کرد. از نظر دستشویی و غذاخوری هم مشکلی نیست. در همان Goat Island مسیرهای بیشتری برای پیاده روی و دوچرخه سواری و استفاده از مناظر و نشستن وجود دارد. حضور پلیس چشمگیر است و خطر امنیتی حتی در شب به چشم نمی خورد. اتوبوس های زردرنگی محوطه آبشار و اطرافش را دور می زند و ایستگاه های متعددی هم دارد. مجانی هم هست و تازه، راننده در مواقعی که سرحال باشد در مورد مناظر اطراف افاضاتی می فرمایند.
از سمت امریکا نزدیکترین شهر درست و حسابی که وجود دارد شهر بوفالوست (با لهجه غلیظ تر: بافلو!) از این شهر تورهای زیادی برای بازدید از آبشارها وجود دارد که از مرکز شهر بوفالو معمولاً نصف روزه، یک روزه یا دوروزه به نیاگارا تور می برند. اتوبوس معمولی بدون تور هم وجود دارد که از ترمینال اصلی بوفالو به نیاگارا می برد. فاصله 27 کیلومتری را با وسیله شخصی حدوداً نیم ساعته می توان طی کرد. اجاره اتومبیل هم راه دیگری است که هزینه زیادی هم ندارد و برای یک بازدید خانوادگی یک روزه از اتوبوس باصرفه تر می شود. شهر نیاگارا یک فرودگاه کوچک هم دارد که پروازهایی از ایالت های مجاور در آن رفت و آمد می کنند ولی پرواز بین المللی قابل توجهی ندارد.
از سمت بوفالو که به نیاگارا می رسید شاید بهترین جای پارک کردن ماشین پارکینگ بزرگی نزدیک اکواریوم شهر باشد که مجانی است. ضمن اینکه اکواریوم زیبایی دارد و می توان از آن هم بازدید کرد، مسیر پیاده روی حدوداً ده دقیقه ای تا آبشار از مسیر زیبایی کنار رودخانه نیاگارا رد می شود. کمی که به آبشار نزدیک می شوید چیزی شبیه بخار آب از دور می بینید. این اسپری آب است که از ریزش شدید آب روی صخره ها پدید می آید و همیشه آنجاست. شاید رنگین کمان زیبایی را هم در اطرافش ببینید.
کمی که نزدیک تر می شوید صدای آب را هم می شنوید و این صدا همینطور بیشتر و بیشتر می شود تا به لب پرتگاه به حداکثر خودش می رسد. با اینکه صدای بسیار بسیار بلندی است ولی اصلا آزار دهنده نیست بلکه آرامش بخش هم هست.
به هرحال اگر گذارتان به آبشارهای نیاگارا افتاد حتما به یاد من هم باشید. با چشمانتان از آن عکس بگیرید زیرا هیچ دوربینی قدرت چشمانتان را ندارد.
* توضیحات عکس ها:
عکس شماره 1 :
آبشار نیاگارا. در پس زمینه نمای پل ارتباطی میان امریکا و کانادا مشاهده می شود.
عکس شماره 2 :
موقعیت آبشارهای نیاگارا. امریکن فال (بخش امریکایی آبشار ) در سمت راست و کانادین فال ( بخش کانادایی آبشار ) در سمت چپ دیده می شود. عکس از Google map
عکس شماره 3 :
سکوی مشاهده ی آبشار که برای توریست های سمت امریکا ساخته اند.
عکس شماره 4 :
پل مرزی امریکا و کانادا به همراه منظره ای از شهر نیاگارای کانادا
عکس شماره 5 :
پل اتصال امریکا و کانادا
عکس شماره 6 :
سکوی مشاهده ی آبشار که برای توریست های سمت امریکا ساخته اند.
عکس شماره 7 :
وقتی که بین دو آبشار ایستاده اید زوایای عکاسی مناسبی در اختیار شماست.
عکس شماره 8 :
بخشی از جزیره بز با توریست هایش
عکس شماره 9 :
رودخانه هایی که به آبشار می رسند. خودتان را جای قطرات آبی بگذارید که از سقوط زودرسشان بی خبرند.
عکس شماره 10 :
رودخانه هایی که به آبشار می رسند. خودتان را جای قطرات آبی بگذارید که از سقوط زودرسشان بی خبرند.
عکس شماره 11 :
شکار منظره رنگین کمان در یک روز آفتابی کار مشکلی نیست... همه جا پیدایشان می شود.
عکس شماره 12 :
وقتی که بین دو آبشار ایستاده اید زوایای عکاسی مناسبی در اختیار شماست، ولی الحق چشم خداداد چیز دیگریست.
عکس شماره 13 :
منظره مسافران خیس Cave of the Winds
عکس شماره 14 :
وقتی که بین دو آبشار ایستاده اید زوایای عکاسی مناسبی در اختیار شماست.
عکس شماره 15 :
منظره مسافران خیس Cave of the Winds
عکس شماره 16 :
کشتی maid of the mist پر از توریست های خیس
عکس شماره 17 :
نمایی زیبا از آبشار، سکوی تماشا، پل مرزی و رنگین کمان.
عکس شماره 18 :
وقتی که بین دو آبشار ایستاده اید زوایای عکاسی مناسبی در اختیار شماست.
عکس شماره 19 :
برج چند منظوره با نمایی فوق العاده زیبا
عکس شماره 20 :
اینجا که بایستی عظمت آبشار را حسابی لمس خواهی کرد.
عکس شماره 21 :
کشتی maid of the mist پر از توریست های خیس
عکس شماره 22 :
وقتی که بین دو آبشار ایستاده اید زوایای عکاسی مناسبی در اختیار شماست.
عکس شماره 23 :
این آب نرم است که بر سنگ سخت می کوبد. صخره هایی که باید صبر را از آنان آموخت.
عکس شماره 24 :
امریکن فال در سمت چپ تصویر و کانادین فال در روبرو. ساختمان های سمت راست، شهر نیاگارای کاناداست.
عکس شماره 25 :
شکار منظره رنگین کمان در یک روز آفتابی کار مشکلی نیست... همه جا پیدایشان می شود.
عکس شماره 26 :
Discovery center
***
نویسنده ی متن و عکس ها: دکتر امیر پورعبدالله
* دکترای فن آوری اطلاعات، دانشگاه ناتینگهام، انگلستان
Amirpour@yahoo.com
هرگونه کپی برداری به منظور تجاری ممنوع است. کپی برداری به منظور اشاعه فرهنگ گردشگری و با اهداف غیرتجاری درصورت اجازه مدیر سایت و ذکر منبع بلامانع است.
بازدید کننده ی گرامی: در صورتی که از آبشار نیاگارا بازدید نمودید، خواهشمند است هرگونه تغییر در مطالب مربوط به امکانات رفاهی یا سایر مواردی که به نظرتان می رسد را از طریق لینک نظرات به مدیریت سایت اطلاع دهید تا دیگران نیز از آن بهره مند گردند. با تشکر