چرا سریال پرستاران را دوست داریم؟

سال هاست که سریال پرستاران از شبکه ی یک سیما پخش می شود و بیش از هفده سال است که مردم استرالیا این سریال را که از شبکه هفت تلویزیون این کشور پخش می شود به نظاره نشسته اند و با علاقه آن را تماشا می کنند. کم کم تمام بازیگران آن عوض شده اند، اما همچنان بیمارستان AllSaints سیدنی سرپا است و در هر قسمت از سریال، شمه ای از مشکلات بیماران و روابط میان انسان ها و همچنین پرسنل بخش خدمات پزشکی به تصویر کشیده می شود.

حتماً برنامه ای که بیش از 400 قسمت از آن تهیه و پخش شده است، یعنی با اقبال عمومی روبرو گشته و توانسته است جای خود را در سبد دیداری مردم همچون سریال های دیگری مثل پزشک دهکده، داستان های جزیره و امثالهم باز کند.

سؤال بزرگ این است که چرا مردم سریال پرستاران را دوست دارند؟

گمان من بر این است که  AllSaints ، یعنی همان چیزی که ما مردم، از بیمارستان و خدمات درمانی توقع داریم. مرزهای حقیقت بسیار از واقعیت دور است. حقیقت آن چیزی است که باید باشد و واقعیت آن چیزی است که هست. بهشت آنجایی است که واقعیات بر حقایق منطبق باشد. مردم از ما صداقت و راستگویی طلب می کنند. مردم وقتی یکدیگر را دوست دارند که در روابط فی مابین، بوی منفعت طلبی شخصی را استشمام نکنند و وقتی دیگری را مقدس می پندارند که ایثار و فداکاری برای دیگران را مشاهده کنند و تاریخ گواهی بی بدیل بر این مدعاست. پرسنل AllSaints ایثار نمی کنند، چون اصلاً قرار نیست همه ی انسان های عادی و معمولی ایثارگر باشند. پرسنل AllSaints به وظیفه شان به نحو صحیح عمل می کنند، همانطور که سایرین نیز باید اینگونه باشند و اینگونه بیندیشند. پرسنل AllSaints از اشتباه و خطا مبرا نیستند و مردم نیز نیک این را می دانند، چرا که همه ی ما انسان ها جایزالخطا هستیم. آنچه مهم است نحوه ی برخورد با اشتباهاتمان و نحوه ی نگرش دیگران به ما است که هنجارهای اجتماعی را از ناهنجارها جدا می سازد. پر واضح است که در هیچ بیمارستان دنیا، خصوصاً در خود استرالیا، اینقدر لی لی به لالای بیماران نمی گذارند و شاید نویسندگان سریال پرستاران خواسته اند نشان دهند که «اگر اینجوری بود، خیلی بهتر بود.» با این علم و اطلاع که گاهی، بعضی ها هم هستند که در عین تلاش تو برای انجام وظایفت، قدرناشناسند.

نکته ی دیگر که حائز اهمیت است، اینکه هرچند AllSaints نام یک بیمارستان دولتی در شهر سیدنی است و انتخاب این نام برای سریال، مردم را از هرگونه شائبه ای که چه گروهی از مردم بر دیگری ارجح است دور می سازد. اما در معنی لغوی ، saint در فارسی به معنی مقدس ترجمه گردیده و اگر بخواهیم کاملاً تحت الفظی نام سریال را که خودش اسم خاص است ترجمه کنیم، « همه ی مقدسین» ترجمه می گردد. آنچه برای من از ابتدای پخش سریال تاکنون سؤال بوده این است که مسئولین محترم صدا و سیما از کجا واژه « پرستاران» را برای آن انتخاب کرده اند؟ در زحمتی که جامعه ی محترم پرستاری متقبل هستند شکی نیست، اما در سریال یاد شده فقط پرستاران نیستند که به خدمت مشغولند. اتفاقاً آنچه سریال را بیشتر جذاب می کند وجود پزشکان، کارکنان امداد و نجات، پرستاران و روابط انسانی، حرفه ای و احیاناً شخصی آنها با یکدیگر و بیمارانشان است. به دور از بزرگنمایی های غیرواقعی و غیرمنطقی که بعضاً در سریال های خودمان مشاهده می شود. پرهیز از نمایش انسان های یکسره خوب یا یکسره بد، یعنی همان چیزی که در زندگی تک تک ما وجود دارد. انسان هایی با مؤلفه های خوبی و متاسفانه مقداری هم مؤلفه های بدی. سهراب سپهری در صدای پای آب گفت: « چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید» . صدای پای آب ، صدای وجدان بیدار ما آدم هاست.

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر

کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

***

دکتر مسعود شهیدی

shahidi@iran-iraniha.com

تاریخ ثبت مقاله: تیرماه 1391